อยู่อย่างไรกับคนเป็นสะเก็ดเงิน

เท่าที่ได้สังเกตคนใกล้ชิดของคนเป็นสะเก็ดเงิน

ส่วนใหญ่จะเข้าใจโรค และทราบว่าโรคนี้ไม่ใช่โรคติดต่อ

เป็นเรื่องของความผิดปกติของการแบ่งตัวของผิวหนังทำให้เกิดการอักเสบ

อย่างไรก็ตาม หลายๆ ครั้ง ก็อาจมีบางเหตุการณ์

ทำให้คนเป็นโรคที่เป็นที่รักของเราลำบากใจได้

ดูแลเหมือนเป็นคนปกติ

ถ้าเรามองคนผิวสีว่าเป็นเพียงคนที่มีสีผิวไม่เหมือนเรา

ก็ขอให้มองคนเป็นสะเก็ดเงิน ว่าเค้าก็แค่มีผื่นที่ผิวหนัง

แต่ความสามารถในตัวเขาทุกอย่างยังเหมือนเดิม

เลี่ยงสิ่งแวดล้อมหรือกิจกรรมต้องห้าม

แอลกอฮอล์จะทำให้ผื่นกำเริบได้

ถ้าคนใกล้ชิดชวนไปปาร์ตี้ที่มีแอลกอฮอล์ในงาน

ก็น่าจะเป็นกิจกรรมที่เลี่ยงแอลกอฮอล์ได้ยาก

อ้วนเป็นปัจจัยที่ทำให้โรครุนแรงเพิ่มขึ้น

ถ้าคนใกล้ชิดชวนไปกินบุฟเฟต์

ก็น่าจะเป็นกิจกรรมที่เลี่ยงความอ้วนได้ยากเช่นกัน

เป็นห่วงแต่พอดี

บ่อยครั้งเมื่อคนที่เรารักไม่สบาย เจ็บป่วย

คนใกล้ชิดก็จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อหาวิธีให้อาการดีขึ้น

ทั้งหมดนี้เกิดจากความรักและเป็นห่วงอย่างแท้จริง

มองในมุมคนเป็นโรค เค้าก็รับรู้ได้ถึงความรักนั้น

และเค้าก็อยากให้ตัวเองอาการดีขึ้นมาก ๆ เช่นกัน

เพื่อจะได้ไม่เป็นภาระหรือเรื่องไม่สบายใจกับคนที่รักเค้า

อย่างไรก็ตาม เมื่อความเป็นห่วงที่มากเกินไป

อาจนำมาซึ่งความอึดอัดใจสำหรับคนเป็นโรคมากกว่า

สะเก็ดเงินเป็นโรคผื่นผิวหนังอักเสบเรื้อรังชนิดหนึ่ง

ไม่ติดต่อ ไม่มีผลต่อศักยภาพในตัวของคนคนนั้น

สะเก็ดเงินรักษาได้ ขอแค่เข้าใจ

รศ.พญ.เปรมจิต จันทองจีน

…………………………………..